Vanmorgen weer een lunchpakket laten klaarmaken, het lunchpakket lijkt een beetje op wat je meekreeg als je vroeger op schoolreisje ging, een bruine papieren zak met een sandwich, appel, sla, koekje, een zakje chips en een flesje water.

Het was weer stralend weer vandaag, ook voor de muggen, dus gingen we gewapend met een anti-mosquito net op pad:

Het ziet er niet uit, maar is wel erg effectief. Het heeft ons samen met de bugspray “bultvrij” gehouden vandaag!

De wandeling van Kennicott naar McCarthy (7,5km) was niet heel spannend, je loopt eigenlijk de hele weg over een oude spoorweg. In McCarthy aangekomen drinken we even een koffie en bekijken we de “vergane glorie”:

Daarna lopen we verder naar het uiteinde (“Glacier Toe”) van de Kennicott Glacier, tijdens het laatste stuk wordt het uitzicht op de gletsjer steeds beter:

Als we op het eindpunt van de trail aankomen bij een gletsjermeer is het lunchtijd en wat een mooie plek om de lunch te nuttigen:

Links is de Kennicott Glacier en rechts is de Root Glacer waar we gisteren geklommen hebben. En zo dicht bij de gletsjer heb je ook geen last van de muggen, ook fijn!

We luisteren naar het kraken van de gletsjer en zagen op een gegeven moment een hele grote rots naar beneden donderen, Judith was net op tijd om de plons te fotograferen:

Wat een geweld!

Nadat we een tijdje naar dit bijzondere gebeuren gekeken hebben wordt het tijd voor de weg terug, ook geen verkeerd uitzicht, Judith loopt voorop:

We twijfelen even of we de shuttle terug naar Kennicott pakken maar besluiten toch terug te lopen, we hebben tenslotte toch niks meer op de planning staan vandaag. Als we weer terug op de spoorweg naar Kennicott zijn gaan de anti-mosquito netjes weer op en lopen we relaxed terug naar onze lodge. Als we terug zijn hebben we toch 17,5km gelopen, dus moet er even uitgerust worden. Het zonnetje schijnt nog en het is heerlijk weer:

Om 19u schuiven we hier weer aan voor het avondeten. Als we de keuze zouden hebben, zouden we er waarschijnlijk niet voor kiezen om bij vreemden aan tafel te gaan zitten maar eigenlijk is het best leuk. Elke avond zit je bij andere mensen aan tafel (ze zetten kaartjes op tafel met je naam erop en verdelen dat elke avond weer anders) en het is heel leuk om ervaringen te delen en al die mensen een beetje te leren kennen. Het zijn voornamelijk Amerikanen, maar zoals onze ervaring al jaren is zijn dat meestal hele vriendelijke mensen die oprecht geinteresseerd zijn. Ze vinden het vooral ook geweldig dat wij ‘helemaal” uit Nederland komen.
Het is ook eten wat de pot schaft (m.u.v. dieetwensen uiteraard) maar het heeft ons alle drie de avonden heel goed gesmaakt. Vanavond was dit het menu (sla, pasta alfredo, broccoli/worteltjes, kip & appelgebak met caramelsaus):

Morgenvroeg gaan we hier nog een korte wandeling maken rondom de oude kopermijn en morgenmiddag vliegen we terug naar Chitina. Daar gaat de reis weer met de auto verder naar Valdez. Dat is een rit van 184km. Onderweg hebben we nog een paar tussenstops gepland.