Travel-Girls.nl

Happy 4th of July! Independence Day dus vandaag, een feestdag in The States. Misschien niet zo handig om dan een cruise te boeken, maar daar hadden we dus niet bij stil gestaan. De cruise was dan ook uitverkocht, er was geen kaartje meer te krijgen. Maar we stonden op tijd in de rij en konden dus een mooi plekje op het dek uitkiezen, de zon scheen weer en de vooruitzichten waren goed dus binnen zitten was niet nodig. Meteen in de haven zien we weer zee otters liggen, wat zijn het schattige, relaxte dieren:

We zijn net de hoek om bij de Seward als er bultrug walvissen worden gezien, redelijk dichtbij een eiland. Ze laten zich van alle kanten zien, prachtig:

Onderweg is het genieten van het uitzicht, we komen niet uitgekeken:



Verderop zien we ook op deze cruise een familie Orka’s, heel bijzonder om ze weer te mogen bekijken:

We komen ook langs een eilandje waar Puffins, oftewel papegaaiduikers, op de rotsen zitten. Wat een mooie vogels zijn dat toch, we hadden alleen gedacht dat ze groter waren, ze zijn ongeveer zo groot als een merel:

Halverwege de cruise komen we bij de Aialik Glacier aan:

Ook deze is erg hoog, zie de boot die voor de gletsjer vaart:

We varen verder, zien nog wat bultrug walvissen en de kapitein wil al met ons naar Vegas. Met zoveel geluk als we vandaag hebben zouden we daar veel geld kunnen verdienen. Het is absoluut geen garantie dat ze veel wildlife zien, en al helemaal niet dat er zowel Orka’s als bultrug walvissen worden gezien, en ook nog meer dan 1x tijdens de cruise. Het enige wat nog ontbreekt is een springende Orka voegt hij er lachend aan toe. Nou, een paar minuten later worden we op onze wenken bediend, het is weliswaar maar een kleine Orka, maar hij maakt een paar sprongen voor ons:


Zo gaaf!!!!

Rond half vijf stoppen we op Fox Island waar we van een gegrilde zalm mogen genieten voordat we om half zeven weer bij de haven worden afgezet.

Wat een dag weer! We genieten nog even na met het geluid van vuurwerk op de achtergrond, Happy 4th of July!

Morgen gaan we deze lodge in Seward (die achteraf gezien heel erg meegevallen is) verlaten en gaan we naar Homer. Onderweg staan weer wat tussenstops gepland.

Vandaag gereden: 5 miles (8km)
Totaal gereden: 1501 (2416km)

Vanmorgen naar het begin van de Harding Icefield Trail gereden, dit ligt maar een kwartiertje van onze lodge af. Natuurlijk eerst even de foto bij het bord:

Daarna schrijven we ons in bij het begin van de trail:

Het is een pittige trail, niet zozeer qua afstand (15km) maar wel qua hoogtemeters, dat zijn er meer dan 1000! Nadat we de eerste tijd door bebost gebied hebben gelopen krijgen we al af en toe zicht op de Exit Glacier:

Het uitzicht wordt steeds beter, ook richting het dal:

Onderweg zien we op een gegeven moment een aantal berggeiten (die hadden we nog niet gezien):

De laatste 2km van de trail gaan grotendeels door de sneeuw, dat is af en toe meer glijden dan lopen:

Maar boven aangekomen (na 2,5u) is het uitzicht magnifiek, het Harding Icefield is inderdaad een hele grote ijsvlakte:

Die uitloopt in de Exit Glacier:

We genieten van onze vervroegde lunch op deze bijzondere plek en maken ons dan op voor de weg naar beneden. We realiseren ons dat we voorzichtig moeten zijn, we moesten op weg naar boven af en toe behoorlijk klimmen en doordat we vermoeid zijn is de terugweg dus erg verraderlijk. En het eerste stuk is natuurlijk weer vooral glijden! Daarna genieten we nog even van het uitzicht:

Het is inmiddels half twee als we ons uitschrijven.

Daarna lopen we nog even naar Glacier Viewpoint waar je de gletsjer van beneden kunt zien:

We maken even een tussenstop bij onze lodge om een koude cola op te pikken:

Daarna rijden we door naar de haven van Seward. Gisteren had ik nog een foto gemaakt van het aangemeerde cruise schip:

Het is een druk en toeristisch plaatsje:

Omdat we al vroeg hadden geluncht, kregen we ook al vroeg honger dus nadat we nog wat geocaches hadden opgepikt zijn we richting Woody’s Thai Kitchen gelopen. Goede reviews en een Thai, dus daar hoeven we geen 2x over na te denken. Het was inderdaad erg lekker, maar ook erg veel. Het komt niet vaak voor maar vandaag kregen we het niet op en hebben een doggy bag gevraagd. Dit hebben we zojuist in onze lodge, waar we de beschikking hebben over een magnetron, lekker opgegeten. Toch erg handig, die doggy bags, we zijn al aardig ingeburgerd hier in The States :-).

Morgen gaan we weer een cruise maken, de Kenai Fjords National Park Tour.

Vandaag gereden: 23 miles (37km)
Totaal gereden: 1495 miles (2406km)

Vandaag de lange rit van Valdez naar Seward, dus iets na 7u zaten we in de auto. We zijn amper Valdez uit als we een zwarte beer zien oversteken:

Als we dichterbij komen rent hij snel het bos in.

Onderweg genieten we van het uitzicht, o.a. op de Thomson Pass, de Matanushka Glacier en op Beluga Point (en alles wat daartussen ligt). We stoppen dan ook bij heel veel view points:






We hebben prachtig weer en onderweg bereiken we zelfs de temperatuur van 27 graden, heerlijk!
Het stoppen kost wel nogal wat tijd en we besluiten dan ook om de laatste 150km niet meer te stoppen zodat we toch nog een beetje op tijd in Seward aankomen. Het laatste stuk van de rit moeten we over drie dagen toch weer in tegenovergestelde richting rijden. Die dag hebben we niet zo’n lange rit op het programma dus dan lassen we die stops dan in. Om half zes arriveren we uiteindelijk in Seward. Dit blijkt een erg druk plaatsje te zijn, waarschijnlijk omdat hier cruise schepen aanmeren:

We hebben een pizza gegeten en even een rondje gelopen. Daarna zijn we gaan inchecken. We hadden een chalet gereserveerd, blijkt gewoon een (oude) lodge te zijn. En er is geen WiFi op de kamer, alleen in de gezamenlijke ruimte. Tot nu toe het minste verblijf deze vakantie. Maar het is schoon en ruim, dus dat houden we wel 3 nachten vol.

Morgen gaan we de Harding Icefield Trail wandelen.

Vandaag gereden: 438 miles (705km)
Totaal gereden: 1472 miles (2369km)

Vandaag stond de Meares Glacier Cruise op het programma. Om 9u moesten we inchecken en om 9:30u mochten we aan boord van de Valdez Spirit. Het was nog bewolkt maar de vooruitzichten waren goed, het zou gaan opklaren. Redelijk snel nadat we vertrokken waren kwamen we deze vrienden al tegen, zeeotters, beter bekend als “the old man of the sea”:

Een stuk verder komen we langs de inham die naar de Columbia Glacier gaat, wij varen hier niet in maar de ijsschotsen van deze gletsjer komen ons wel tegemoet:

Even verderop spot de kapitein een zwarte beer aan de kust van een eilandje:

Vlak voordat we bij de Meares gletsjer zijn komen we deze zeehonden tegen op een ijsschots:

Daarna komen we aan bij de Meares gletsjer, WAUW:


Er zwemt ook nog een zeehond tussen het ijs:



Die gletsjer heeft echt enorme indruk op ons gemaakt, het is op de foto niet te zien hoe hoog die muur van ijs boven het water uitkomt, we schatten zeker 50 meter!
Nadat we een half uurtje stil hebben gelegen en van dit prachtige natuurschoon hebben genoten (en geluisterd naar het kraken van het ijs) wordt het weer tijd om terug te varen. We zijn net goed en wel tussen het ijs uit als er een groep van 3 orka’s wordt gespot, we mogen echt in onze handen knijpen vandaag, wat een geluk:

Ik heb ook een stukje gefilmd:

Amper bijgekomen van deze belevenis wordt ook nog een bultrug walvis gespot:

We varen weer verder en de kapitein wijst ons op de papegaaiduikers (Puffins) die in het water liggen, vorig jaar in IJsland niet gezien, hier nu wel:

Als we even later een bocht omgaan zien we eerst 2, dan 3 en daarna een heel strand vol met zeeleeuwen:

Ook hier heb ik een stukje gefilmd, wat een kabaal maken die beesten, haha:

Bijna terug in Valdez zien we een American Eagle zwemmen. Zwemmen? Ja, zwemmen! Blijkbaar was de zalm die hij uit het water wilde oppikken te zwaar om mee te vliegen, dus dan zwemt hij ermee naar de kust:

Even later zien we hem inderdaad de zalm opeten, helaas waren de foto’s hiervan wazig, maar als je goed kijkt wel te zien:

Ongelofelijk, wij wisten niet dat ze konden zwemmen :).

Om 19u gingen we van boord na weer een onvergetelijke dag! Die gletsjer en al dat wildlife, heel indrukwekkend!

Morgen gaan we Valdez verlaten en gaan we naar Seward. Omdat de ferry niet op maandag naar Whittier vaart moeten we eerst terug naar Glennallen en dan via Anchorage naar Seward, de langste rit van deze vakantie, 424 miles (ongeveer 7,5u rijden). Dus we gaan vroeg vertrekken om onderweg ook nog een aantal tussenstops in te kunnen lassen.

Aangezien de boot achter ons hotel vertrok hebben we vandaag geen kilometers met de auto gemaakt.

Vanmorgen eerst even de 2e helft gekeken van Frankrijk-Argentinië en daarna gaan ontbijten.
Een bewolkte dag vandaag en na de middag is er ook regen voorspeld, dus na het ontbijt zijn we meteen richting de Solomon Gulch Fish Hatchery (vis kwekerij) gereden. Daar was helaas geen bedrijvigheid, ach ja, het is zaterdag vandaag, dus ze zijn niet aan het werk! Dan maar doorrijden naar de trailhead van onze eerste wandeling: de John Hunter Memorial Trail (voorheen Solomon Gulch Trail). We zien al meteen een American Eagle vliegen en die land in een boom vlak boven ons, gaaf:

Even later zweeft hij weer weg, wat een reikwijdte:

Het was een avontuurlijke wandeling met veel “heuveltjes” (uiteindelijk blijken het meer dan 300 hoogtemeters, oftewel 90 verdiepingen):

En een paar watervalletjes onderweg:

En het eindpunt is bij het (in wolken gehulde) Solomon Lake:

We lopen dezelfde weg weer naar beneden en rijden terug naar Valdez, leuke stadspoort hebben ze:

In Valdez wandelen we nog 3 trails, maar door het bewolkte weer valt het uitzicht een beetje tegen. We hebben het echter wel naar onze zin:

We pikken onderweg nog wat geocaches mee en als het harder begint te regenen rijden we terug naar het hotel. We maken gebruik van de wasruimte van het hotel en draaien een paar wasjes, scheelt straks thuis weer wat was.
Als we gaan eten is het afgekoeld tot 16 graden en regent het nog steeds. Dat weerhoudt ons er niet van om bij een Mexicaanse foodtruck te gaan eten, ook deze hadden we uitgezocht op basis van de goede reviews op Tripadvisor (en gelukkig hadden ze een party tent met heater). En ook nu bleek het afgaan op Tripadvisor een uitstekende keuze, het was heerlijk:

Na het eten zijn we naar de overkant gelopen, waar de vissers weer arriveerden met hun vangst en die gingen fileren. Heilbots van meer dan een meter lang:

En inktvissen:

Erg leuk om naar te kijken, alleen jammer dat het nog altijd regende dus na een half uurtje zijn we toch maar terug gelopen naar het hotel.

Morgen gaan we een 8,5u durende cruise maken, van Valdez naar de Meares gletsjer (en terug). Onderweg hopen we natuurlijk veel wildlife te spotten!

Vandaag gereden: 29 miles (47km)
Totaal gereden: 1034 miles (1664km)

Vanmorgen rustig aan gedaan, we hadden alleen een korte wandeling gepland en de terugvlucht van McCarthy naar Chitina was pas om 14u. Het shuttle busje van Kennicott naar McCarthy voor 13:30u was ook al geregeld. Na het ontbijt zijn we dus eerst de korte wandeling gaan maken, een rondje om de oude kopermijn. Zo ziet het er van bovenaf uit, het is eigenlijk gewoon een bouwval (maar ze zijn het wel aan het renoveren):

Daarna hebben we tot de lunch in de zon gelezen. Wat is het heerlijk rustig hier!
Het busje vertrok mooi op tijd en op het vliegveldje konden we meteen in de Cessna 206 stappen. Judith kreeg de plek naast de piloot toegewezen en dan heb je natuurlijk het beste uitzicht:

Het was wel redelijk bewolkt dus de vlucht was iets onrustiger dan de eerste vlucht, maar eigenlijk merk je er niet zo heel veel van dat het maar zo’n klein vliegtuigje is.
Hierna vervolgden we onze route met de auto. Af en toe wat regen onderweg maar het was toch een mooie weg om te rijden. Onderweg een aantal keren gestopt, eerst bij de Worthington Glacier:

En daarna een korte wandeling naar een cache met dit uitzicht als “beloning”:

De laatste stop was bij de Bridal Veil Falls (links) en Horsetail Falls (rechts):

Als we in Valdez aankomen rijden we eerst even naar de Safeway, we hebben vanmiddag al warm gegeten dus we halen nog even wat yoghurt en fruit voor het avondeten. Ons hotel ligt vlak bij de haven, dus we zijn nog even een rondje gaan wandelen. De vissers kwamen net terug met de vangst:

Morgen staan een aantal trails in de omgeving van Valdez op het programma, tenminste als het weer het toelaat.

Vandaag gereden: 118 miles (190km)
Totaal gereden: 1005 miles (1617km)

Vanmorgen weer een lunchpakket laten klaarmaken, het lunchpakket lijkt een beetje op wat je meekreeg als je vroeger op schoolreisje ging, een bruine papieren zak met een sandwich, appel, sla, koekje, een zakje chips en een flesje water.

Het was weer stralend weer vandaag, ook voor de muggen, dus gingen we gewapend met een anti-mosquito net op pad:

Het ziet er niet uit, maar is wel erg effectief. Het heeft ons samen met de bugspray “bultvrij” gehouden vandaag!

De wandeling van Kennicott naar McCarthy (7,5km) was niet heel spannend, je loopt eigenlijk de hele weg over een oude spoorweg. In McCarthy aangekomen drinken we even een koffie en bekijken we de “vergane glorie”:

Daarna lopen we verder naar het uiteinde (“Glacier Toe”) van de Kennicott Glacier, tijdens het laatste stuk wordt het uitzicht op de gletsjer steeds beter:

Als we op het eindpunt van de trail aankomen bij een gletsjermeer is het lunchtijd en wat een mooie plek om de lunch te nuttigen:

Links is de Kennicott Glacier en rechts is de Root Glacer waar we gisteren geklommen hebben. En zo dicht bij de gletsjer heb je ook geen last van de muggen, ook fijn!

We luisteren naar het kraken van de gletsjer en zagen op een gegeven moment een hele grote rots naar beneden donderen, Judith was net op tijd om de plons te fotograferen:

Wat een geweld!

Nadat we een tijdje naar dit bijzondere gebeuren gekeken hebben wordt het tijd voor de weg terug, ook geen verkeerd uitzicht, Judith loopt voorop:

We twijfelen even of we de shuttle terug naar Kennicott pakken maar besluiten toch terug te lopen, we hebben tenslotte toch niks meer op de planning staan vandaag. Als we weer terug op de spoorweg naar Kennicott zijn gaan de anti-mosquito netjes weer op en lopen we relaxed terug naar onze lodge. Als we terug zijn hebben we toch 17,5km gelopen, dus moet er even uitgerust worden. Het zonnetje schijnt nog en het is heerlijk weer:

Om 19u schuiven we hier weer aan voor het avondeten. Als we de keuze zouden hebben, zouden we er waarschijnlijk niet voor kiezen om bij vreemden aan tafel te gaan zitten maar eigenlijk is het best leuk. Elke avond zit je bij andere mensen aan tafel (ze zetten kaartjes op tafel met je naam erop en verdelen dat elke avond weer anders) en het is heel leuk om ervaringen te delen en al die mensen een beetje te leren kennen. Het zijn voornamelijk Amerikanen, maar zoals onze ervaring al jaren is zijn dat meestal hele vriendelijke mensen die oprecht geinteresseerd zijn. Ze vinden het vooral ook geweldig dat wij ‘helemaal” uit Nederland komen.
Het is ook eten wat de pot schaft (m.u.v. dieetwensen uiteraard) maar het heeft ons alle drie de avonden heel goed gesmaakt. Vanavond was dit het menu (sla, pasta alfredo, broccoli/worteltjes, kip & appelgebak met caramelsaus):

Morgenvroeg gaan we hier nog een korte wandeling maken rondom de oude kopermijn en morgenmiddag vliegen we terug naar Chitina. Daar gaat de reis weer met de auto verder naar Valdez. Dat is een rit van 184km. Onderweg hebben we nog een paar tussenstops gepland.

Vanmorgen na het ontbijt een lunchpakket opgepikt hier in het hotel want we gingen vandaag een Full Day Ice Climbing doen. Eerst nog even contact gehad met het thuisfront aangezien dat de rest van de dag niet mogelijk zou zijn, er is geen mobiel netwerk hier in McCarthy en buiten het hotel natuurlijk ook geen wifi. Dat blijft lastig als je je wat zorgen maakt, maar het is niet anders. Dus om 9u melden we ons bij St.Elias Alpine Guides en werden we aan onze gidsen voorgesteld, Max en Cory. We kregen echte klimschoenen, een harnas en stijgijzers. Deze hadden we pas nodig op de gletsjer, dus voor nu hingen we het allemaal maar aan de rugzak. Daarna begon de excursie met een wandeling van een kleine 4km naar de gletsjer, best zwaar met zo’n rugzak! Het was dan ook fijn toen we de gletsjer bereikt hadden en alles aan mochten doen. Onze eigen schoenen bleven bij de voet van de gletsjer achter, dus de rugzak was ineens een stuk lichter. Na een korte wandeling op de gletsjer kwamen we bij ons 1e klimpunt aan, hier start ik als eerste aan de klim:

Best hoog en steil zo’n wand! Judith volgt:

En we komen allebei boven:

Echt ontzettend gaaf dit! We waren met een groep van 5 en er kunnen 2 personen tegelijk klimmen dus er zijn genoeg rustmomenten. Nadat iedereen een aantal pogingen gedaan heeft, bij beide gidsen, gaan we verder naar een ander punt. Daar worden we van boven aan een richel naar beneden gelaten, een gletsjermolen in (wikipedia: een gletsjermolen of moulin is een gat in de rotsen dat ontstaat doordat stenen in een smeltwaterrivier, vaak in een draaikolk, al draaiende een kuil of gat in de rotsen / gletsjer uitslijpen). Dit is zowaar nog gaver! Hier “hangt” Judith boven de gletsjermolen:

En daarna weer terug naar boven klimmen:

En tussen het klimmen door hebben we ook zeer genoten van de prachtige omgeving:



Daarna gingen we van de gletsjer af en mochten we onze eigen schoenen weer aandoen. Bepakt en bezakt starten we weer aan de wandeling terug. Moe maar voldaan waren we om 17:30u terug op onze kamer.

Het was wederom een schitterende dag en het was heel erg gaaf om Ice Climbing te doen!

We hebben het nog helemaal niet over het weer gehad. Nou, daar mogen we helemaal niet over klagen tot nu toe. We hebben elke dag de zon gezien en de regenjas pas 1x nodig gehad, en dat is voor Alaska heel erg goed weer!

Morgen gaan we de muggen trotseren en van onze lodge naar het dorpje McCarthy wandelen (een wandeling door bosrijk gebied, daar zijn zeker weten VEEL muggen).

Uiteraard hebben we geen kilometers met de auto gereden, die staat nog in Chitina tot vrijdag.