Travel-Girls.nl

Vanmorgen weer een lunchpakket laten klaarmaken, het lunchpakket lijkt een beetje op wat je meekreeg als je vroeger op schoolreisje ging, een bruine papieren zak met een sandwich, appel, sla, koekje, een zakje chips en een flesje water.

Het was weer stralend weer vandaag, ook voor de muggen, dus gingen we gewapend met een anti-mosquito net op pad:

Het ziet er niet uit, maar is wel erg effectief. Het heeft ons samen met de bugspray “bultvrij” gehouden vandaag!

De wandeling van Kennicott naar McCarthy (7,5km) was niet heel spannend, je loopt eigenlijk de hele weg over een oude spoorweg. In McCarthy aangekomen drinken we even een koffie en bekijken we de “vergane glorie”:

Daarna lopen we verder naar het uiteinde (“Glacier Toe”) van de Kennicott Glacier, tijdens het laatste stuk wordt het uitzicht op de gletsjer steeds beter:

Als we op het eindpunt van de trail aankomen bij een gletsjermeer is het lunchtijd en wat een mooie plek om de lunch te nuttigen:

Links is de Kennicott Glacier en rechts is de Root Glacer waar we gisteren geklommen hebben. En zo dicht bij de gletsjer heb je ook geen last van de muggen, ook fijn!

We luisteren naar het kraken van de gletsjer en zagen op een gegeven moment een hele grote rots naar beneden donderen, Judith was net op tijd om de plons te fotograferen:

Wat een geweld!

Nadat we een tijdje naar dit bijzondere gebeuren gekeken hebben wordt het tijd voor de weg terug, ook geen verkeerd uitzicht, Judith loopt voorop:

We twijfelen even of we de shuttle terug naar Kennicott pakken maar besluiten toch terug te lopen, we hebben tenslotte toch niks meer op de planning staan vandaag. Als we weer terug op de spoorweg naar Kennicott zijn gaan de anti-mosquito netjes weer op en lopen we relaxed terug naar onze lodge. Als we terug zijn hebben we toch 17,5km gelopen, dus moet er even uitgerust worden. Het zonnetje schijnt nog en het is heerlijk weer:

Om 19u schuiven we hier weer aan voor het avondeten. Als we de keuze zouden hebben, zouden we er waarschijnlijk niet voor kiezen om bij vreemden aan tafel te gaan zitten maar eigenlijk is het best leuk. Elke avond zit je bij andere mensen aan tafel (ze zetten kaartjes op tafel met je naam erop en verdelen dat elke avond weer anders) en het is heel leuk om ervaringen te delen en al die mensen een beetje te leren kennen. Het zijn voornamelijk Amerikanen, maar zoals onze ervaring al jaren is zijn dat meestal hele vriendelijke mensen die oprecht geinteresseerd zijn. Ze vinden het vooral ook geweldig dat wij ‘helemaal” uit Nederland komen.
Het is ook eten wat de pot schaft (m.u.v. dieetwensen uiteraard) maar het heeft ons alle drie de avonden heel goed gesmaakt. Vanavond was dit het menu (sla, pasta alfredo, broccoli/worteltjes, kip & appelgebak met caramelsaus):

Morgenvroeg gaan we hier nog een korte wandeling maken rondom de oude kopermijn en morgenmiddag vliegen we terug naar Chitina. Daar gaat de reis weer met de auto verder naar Valdez. Dat is een rit van 184km. Onderweg hebben we nog een paar tussenstops gepland.

Vanmorgen na het ontbijt een lunchpakket opgepikt hier in het hotel want we gingen vandaag een Full Day Ice Climbing doen. Eerst nog even contact gehad met het thuisfront aangezien dat de rest van de dag niet mogelijk zou zijn, er is geen mobiel netwerk hier in McCarthy en buiten het hotel natuurlijk ook geen wifi. Dat blijft lastig als je je wat zorgen maakt, maar het is niet anders. Dus om 9u melden we ons bij St.Elias Alpine Guides en werden we aan onze gidsen voorgesteld, Max en Cory. We kregen echte klimschoenen, een harnas en stijgijzers. Deze hadden we pas nodig op de gletsjer, dus voor nu hingen we het allemaal maar aan de rugzak. Daarna begon de excursie met een wandeling van een kleine 4km naar de gletsjer, best zwaar met zo’n rugzak! Het was dan ook fijn toen we de gletsjer bereikt hadden en alles aan mochten doen. Onze eigen schoenen bleven bij de voet van de gletsjer achter, dus de rugzak was ineens een stuk lichter. Na een korte wandeling op de gletsjer kwamen we bij ons 1e klimpunt aan, hier start ik als eerste aan de klim:

Best hoog en steil zo’n wand! Judith volgt:

En we komen allebei boven:

Echt ontzettend gaaf dit! We waren met een groep van 5 en er kunnen 2 personen tegelijk klimmen dus er zijn genoeg rustmomenten. Nadat iedereen een aantal pogingen gedaan heeft, bij beide gidsen, gaan we verder naar een ander punt. Daar worden we van boven aan een richel naar beneden gelaten, een gletsjermolen in (wikipedia: een gletsjermolen of moulin is een gat in de rotsen dat ontstaat doordat stenen in een smeltwaterrivier, vaak in een draaikolk, al draaiende een kuil of gat in de rotsen / gletsjer uitslijpen). Dit is zowaar nog gaver! Hier “hangt” Judith boven de gletsjermolen:

En daarna weer terug naar boven klimmen:

En tussen het klimmen door hebben we ook zeer genoten van de prachtige omgeving:



Daarna gingen we van de gletsjer af en mochten we onze eigen schoenen weer aandoen. Bepakt en bezakt starten we weer aan de wandeling terug. Moe maar voldaan waren we om 17:30u terug op onze kamer.

Het was wederom een schitterende dag en het was heel erg gaaf om Ice Climbing te doen!

We hebben het nog helemaal niet over het weer gehad. Nou, daar mogen we helemaal niet over klagen tot nu toe. We hebben elke dag de zon gezien en de regenjas pas 1x nodig gehad, en dat is voor Alaska heel erg goed weer!

Morgen gaan we de muggen trotseren en van onze lodge naar het dorpje McCarthy wandelen (een wandeling door bosrijk gebied, daar zijn zeker weten VEEL muggen).

Uiteraard hebben we geen kilometers met de auto gereden, die staat nog in Chitina tot vrijdag.

Vanmorgen eerst ontbeten (bij dit B&B kiezen ze ervoor om de ijskast te vullen en de gasten hun eigen ontbijt te laten maken in de keuken, prima!) onder het genot van een mooi uitzicht:

Na het ontbijt zijn we nog even naar de rivier gelopen, we konden rustig aan doen vandaag omdat het maar dik een uur rijden was naar het vliegveld van Chitina en wij ons daar pas om 14u hoefden te melden. Bij de rivier vlogen wederom de Amerikaanse arenden rond, dus nog wat foto’s gemaakt.

We mochten onze koffers niet meenemen, dat past niet in het vliegtuigje, dus we hadden gisteren al alles wat we hier nodig hadden in twee kleine tassen ingepakt. Onderweg naar Chitina hebben we nog wat geocaches opgepikt, dat brengt je af en toe naar bijzondere locaties:

En natuurlijk onderweg op diverse plaatsen gestopt om van het uitzicht te genieten:

Aangekomen op het mini vliegveld van Chitina “parkeert” ons vervoer voor onze neus:

Met drie andere passagiers stappen we in en genieten we van het prachtige uitzicht op diverse gletsjers, bergen en rivieren:

Aangekomen in McCarthy staat de shuttle bus naar ons hotel/lodge al klaar. We stappen in en krijgen een korte introductie en een stukje geschiedenis over McCarthy. Vanaf het balkon van de Kennicott Glacier Lodge is het uitzicht werkelijk prachtig. We genieten dan ook eerst van een kopje koffie en thee met dit uitzicht:

De kamer en het interieur is trouwens net zo authentiek als de buitenkant van het hotel:

En het internet is weliswaar traag, maar het werkt wel, zelfs in onze kamer (maar dat komt waarschijnlijk omdat onze kamer naast de gezamenlijke ruimte ligt).

Vervolgens hebben we nog even een rondje gelopen langs de oude kopermijn en ook hier weer genoten van het uitzicht:

We hebben hier all-inclusive, dus dat houdt in dat we om 19u moeten aanschuiven aan een 8-persoons tafel en dan het eten krijgen opgediend. Ontbijt en lunch zijn wel in buffetvorm. We waren wel benieuwd naar wat we zouden krijgen, maar de zalm met rijst en bloemkool was heerlijk, net zoals de Key-Lime Pie die we als toetje kregen!

Morgen gaan we weer een item van de bucketlist afstrepen: Full Day of Ice Climbing!

Vandaag gereden: 81 miles (130km)
Totaal gereden: 887 (1427km)

We hadden een lange rit voor de boeg vandaag dus om 7u zaten we al in de auto. Met een aantal tussenstops gingen we op weg naar Glennallen. We waren nog geen half uur onderweg toen we met de schrik vrij kwamen toen er een Moose de weg opliep. Judith kon gelukkig naar de andere weghelft uitwijken anders hadden we ‘m aangereden, pffff. Dat was wel even schrikken, maar daarna hebben we de hele dag genoten van het prachtige landschap. De eerste stop was een tot B&B omgebouwd treinstel, Aurora B&B:

Daarna ging de rit verder via Fairbanks, waar we nog even bij de Walmart zijn gestopt (om wat Deet te kopen tegen die vreselijke muggen hier), naar het plaatsje North Pole, waar de kerstman woont ;). Hier hebben we eerst een korte wandeling gedaan die niet veel voorstelde (maar we waren wel even uit de auto) en daarna zijn we even bij de Kerstman op bezoek geweest. We waren te vroeg dus hij was niet “thuis”, maar we zijn wel even in de souvenirs winkel geweest:

Onderweg stonden er op een gegeven moment wat auto’s langs de kant en dan is er meestal wat te zien. Nu dus ook, een Moose die in een plas stond te eten, een apart gezicht:

Onderweg zagen we geregeld een stuk van de Trans-Alaska pijpleiding, dan kwam deze weer boven de grond uit en dan verdween deze weer onder de grond:
De pijpleiding, met een totale lengte van 1287 kilometer, strekt zich uit van het Prudhoe Bay-veld tot Valdez, en wordt gebruikt voor het transport van ruwe olie. De pijpleiding is privé-eigendom van de Alyeska Pipeline Service Company. De buizen hebben een diameter van 122 centimeter, en de pijpleiding telt in totaal 12 pompstations (bron: wikipedia).

Het was een lange rit vandaag, maar het heeft geen moment verveeld:

Gisteren hadden we via Tripadvisor al gezien dat er een Thaise Food Truck stond in Glennallen, en aangezien het ondertussen etenstijd was zijn we daar dan ook maar eerst gestopt om te eten. Het was te fris om buiten te eten, het was aardig afgekoeld ondertussen, dus hebben we het lekker in de auto opgegeten!

Toen we aankwamen bij ons B&B voor vanavond vertelde de gastvrouw dat ze bij de Copper River een aantal Amerikaanse zeearenden hadden zien rond vliegen. Dat was maar een kilometer lopen dus zijn we natuurlijk even gaan kijken, en we hadden geluk, indrukwekkend:

Ook lag er een Fishing Wheel in de rivier, we hebben even staan kijken maar geen live vangst kunnen vastleggen, het wiel bleef leeg:

Morgen gaan we naar Chitina Airport waar we de auto laten staan en met een vliegtuigje naar Wrangell-St.Elias National Park vliegen, daar blijven we dan 3 dagen. Er is daar overigens alleen wifi in de lobby van het hotel, dus we moeten even kijken of we de blog kunnen bijwerken. Het kan dus zijn dat de volgende blogpost even op zich laat wachten.

Vandaag gereden: 378 miles (608km)
Totaal gereden: 806 miles (1297km)

Leuk om te weten: als je wakker wordt in Alaska in de zomer en het is al licht, wil dat niet zeggen dat de morgen al aangebroken is! De zon is hier namelijk maar liefst 19 uren op en die andere 5 uren is de zon weliswaar “onder”, maar ook dan is het eigenlijk nog best licht, meer een soort schemer. Daarom hebben alle B&B’s en hotels hier gelukkig verduisterende gordijnen :).

Vanmorgen zaten we om 7u al aan ons ontbijt (op de hotelkamer, we hebben geen ontbijt in dit hotel, maar wel een koelkast dus hebben we yoghurt en fruit ingeslagen voor het ontbijt deze 3 dagen). Meteen daarna richting Denali voor de wandeling van vandaag: Mount Healy Overlook trail. Een wandeling van 9,2km met maar liefst 500 hoogtemeters.  Het was dus best een pittige wandeling/klim maar onderweg waren de views al erg mooi:

Omdat we zo vroeg waren zijn we niemand tegen gekomen op weg naar boven. Boven op de top bleek het uitzicht absoluut de moeite waard, alleen jammer dat het bewolkt was:

Toen we weer beneden waren zijn we bij het Visitor Center koffie gaan drinken en daarna hadden we eigenlijk niks meer op het programma staan dus zijn we vanmiddag gaan geocachen. Onderweg kwamen we nog een Moose met twee kalfjes tegen langs de weg, best schattig:

Tussendoor zijn we nog een stukje American Pie gaan eten bij Rose’s Cafe hier om de hoek.
En we hebben vandaag onze vijfhonderdste cache kunnen loggen, een mijlpaal!

Voor vanavond hadden we al besloten dat we bij de 49th State Brewery gingen eten, een uniek restaurant, zowel rondom als binnen. Buiten staat namelijk de bus uit de film van het waargebeurde verhaal “Into The Wild” (zie wikipedia):

En binnen staan heel veel lege bierflesjes en hangt/staat er van alles:

Oh ja, de hamburger was ook erg lekker, haha.

Morgen staat er een lange rit op het programma, we gaan van Healy via Fairbanks naar Glennallen, 361 miles (581km). Uiteraard staan er wat tussenstops op het programma om tijdens deze lange zit de benen te kunnen strekken!

Vandaag gereden: 44 miles (71km)
Totaal gereden: 428 miles (689km)

Vanmorgen waren we al voor de wekker wakker en we waren dan ook ruim op tijd voor de transit bus. Onze chauffeuse was Tina en die had er veel zin in. Ondanks dat het transit bussen zijn vertellen ze wel van alles over het park en stoppen ze ook als ze dieren spotten. En wat zijn we vaak gestopt, het was een dag die we niet snel zullen vergeten! De meeste indruk heeft de grizzly beer gemaakt, die ineens voor de bus over de weg liep en na een tijdje via de berm verdween (en dat konden we allemaal veilig vanuit de bus volgen):


Kippenvelmomentje!

Maar we hebben ook vosjes, caribou’s, een moose met een kalf en schapen (geen foto, te ver weg) gezien:




En nog meer beren (in totaal 9 vandaag), hier een grizzly met 2 welpen:

En natuurlijk ook weer genoten van de prachtige omgeving:

Helaas was Denali zelf niet te zien (alleen op het bord), teveel wolken:

We zijn vanmorgen om 6:45u vertrokken en we waren om 17:30u terug. Naar Wonder Lake en terug zijn in totaal 170 miles (274km), grotendeels onverhard. Het was dus een lange maar geweldige dag!

We hebben het erg naar onze zin hier in Alaska:

Daarna zijn we gaan eten bij The (Denali Park Salmon) Bake, dit was een tip van Dana (van onze eerste B&B). We hebben Alaskiaans rendier gegeten, wat overigens erg lekker was.

Morgen hebben we nog een dag Danali NP op het programma staan, dan echter geen busrit maar een wandeling naar Mt. Healy!

Vandaag (zelf) gereden: 26 miles / 42km
Totaal gereden: 384 miles / 618km

Allereerst bedankt voor de leuke reacties, erg leuk dat jullie weer meelezen! De muggen gedijen hier goed bij het vochtige klimaat en al die meertjes/plassen waar ze goed hun eitjes in kunnen leggen. In juni/juli is de overlast het ergst. Vandaag viel het overigens mee met de muggen omdat er een behoorlijke wind stond, dat vinden ze dan weer niet zo fijn.

Nadat we vanmorgen bij het prima ontbijt even gezellig hadden gekletst met een koppel uit Minnesota en een koppel uit Indiana gingen we op weg naar Denali National Park, een rit van ongeveer 3 uur. Onderweg kwamen we wat regenbuien tegen maar we hadden geen stops gepland en hadden er dus eigenlijk weinig last van. Het uitzicht was op momenten weer erg mooi:

Hoe dichter we in de buurt kwamen van Denali, hoe meer het open trok en tegen de tijd dat we aankwamen scheen de zon en was de temperatuur opgelopen tot 19 graden. Natuurlijk eerst de traditionele foto bij het bord:

Na de foto zijn we meteen doorgereden naar het beginpunt van de eerste wandeling, de Savage River Trail, een wandeling die geen minuut verveeld:

Dit is overigens het eindpunt van Denali voor de gewone auto’s, verder het park in mag alleen met de Denali bussen. Dus gingen we terug naar het Visitor Center waar we met een Starbucks koffie even van het zonnetje hebben genoten. We hadden nog een wandeling gepland voor vanmiddag, dus toen de koffie op was zijn we naar het beginpunt van de Horseshoe Lake Trail gereden. Hier zijn beverdammen te zien en als je geluk hebt ook bevers. En we hadden geluk, een bever besloot voor onze neus een behoorlijke tak over het pad te gaan slepen, zag er grappig uit:

De beverdammen zijn trouwens ook echte bouwwerken, mooi om te zien:

Nadat we onze gereserveerde tickets voor de bus van morgen hadden opgehaald zijn we gaan eten in een Servische Diner (Moose-Aka’s), de reviews op Tripadvisor waren erg goed en dat bleek terecht, we hebben heerlijk gegeten:

Morgen staat een hele dag Denali NP op het programma en hebben we dus tickets voor de Transit bus naar Wonder Lake. Dit is een busrit van 4,5u heen en 4,5u terug (vertrek om 6:45u) waar we hopen veel dieren te kunnen spotten. Als het weer het toelaat stappen we tussendoor ergens uit voor een (korte) wandeling.

Vandaag gereden: 197 miles / 317km
Totaal gereden: 358 miles / 576km

Na een goede 1e nacht (het aanpassen aan het tijdsverschil gaat elk jaar iets beter lijkt het) en een lekker ontbijt met zelf gebakken brood is het tijd om de huurauto te gaan ophalen. Ondanks dat Dana aanbiedt om ons met de auto te brengen kiezen we ervoor om te lopen, we kunnen namelijk het grootste gedeelte over de Coastal Trail lopen en we hadden toch nog tijd genoeg aangezien we de auto pas om half negen konden ophalen.

Aangekomen bij Hertz moeten we even op onze beurt wachten, maar een half uurtje later rijden we met een VW Jetta de parkeergarage uit (foto volgt nog). We besluiten meteen even de nodige boodschappen te halen bij de Walmart voordat we de koffers gaan ophalen. Nadat we onze handafdrukken op de muur bij Dana hadden achtergelaten gingen we met Bearspray (beter bij je hebben en niet nodig hebben dan andersom), op weg naar Talkeetna:

Onderweg natuurlijk even gestopt bij de eerste Starbucks die we tegenkwamen en daarna vooral genoten van het uitzicht onderweg:

Eerste stop was het Eagle River Nature Center waar we de Albert Loop Trail hebben gelopen. Ik kreeg toevallig vanmorgen een mail van Amerika.nl met de 7 mooiste wandelingen van Alaska en daar stond deze op nr. 6. Op het informatie bord hing een waarschuwing dat er een moeder beer met 3 kleintjes in de buurt rond liep maar die hebben we niet gezien. Op twee uitzichtpunten na vonden wij het eigenlijk geen bijzondere wandeling, we vragen ons af wie die lijstjes samenstelt ;). Wel heel veel muggen hier overal, als je stil staat wordt je meteen aangevallen, muggenspray is absoluut geen overbodige luxe!

Ondertussen was het tijd voor de lunch en dat gingen we op z’n Amerikaans doen met onze doggy-bag van gisteren (en in de auto vanwege de muggen). Omdat onze pizza aan de rand wat aangebrand was kregen we (toen we de eerste pizza al op hadden) een nieuwe pizza. Maar we zaten al vol dus kregen we de pizza in een doggy-bag mee en die hebben we bij Dana’s in de ijskast gezet zodat we vandaag konden proberen of deze geschikt was als lunch. We waren wel benieuwd of de pizza ook koud zou smaken en eigenlijk was dat prima te doen:

Toen we het park uitreden ging Judith ineens in de rem, ze zag een Moose (rendier) uit het bos komen, dus even in de achteruit. Mooi hoor:

En verder naar de volgende stop, Thunderbird Falls Trail. We zijn eerst boven naar het uitzichtpunt gelopen en daarna naar beneden waar je langs de rivier kon lopen en ook bij de waterval uitkwam. Op het laatste stuk moest je wel wat halsbrekende toeren uithalen maar het zicht op de waterval is wel een stuk beter dan boven:

Laatste stop op de route van vandaag was Reflections Lake Trail. Halverwege de wandeling zagen we inderdaad de reflectie van de bergen in het meertje, bijzonder:

En we zijn nog even de uitzichtstoren die we tegen kwamen tijdens deze wandeling naar boven gelopen, ook mooi hoor:

Van hier uit moesten we nog 90km rijden naar Talkeetna. Het was ondertussen al etenstijd dus zijn we doorgereden naar restaurant The Wild Flower dat we via Tripadvisor hadden uitgezocht. Daarna op naar ons B&B voor vanavond en het was maar goed dat we eerst hadden gegeten, de laatste 5km gingen namelijk over een onverharde weg die we nu dus gelukkig maar 2x hoeven te rijden en geen 4x :).

Morgen gaan we via Denali National Park naar Healy!

Vandaag gereden 161 miles (259km)